تعارف در ایران
من فکر نمی کنم که در جهان یک ملت مانند کشور ما وجود داشته باشد. همه ما می گویم با ما راحت باشید ، ما آدم تعارف نیستیم ، اما خود این کلمه تعارف است.
مجید ابهری؛ این کارشناس امور اجتماعی در روزنامه آفتاب یزد نوشت: فکر نمی کنم یک ملتی در جهان وجود داشته باشد که ما را به همان اندازه تعارف کند و تعارف کند. همه ما می گویم با ما راحت باشید ، ما آدم تعارف نیستیم ، اما خود این کلمه تعارف است.
هنگام ورود و خروج از خانه یا محل دیگر ، چند دقیقه از وقت خود را صرف گفتن "شما این کار را می کنید" می کنیم ، اما در خیابان ها و معابر ، آنها با چنین اتومبیل به یکدیگر حمله می کنند و راه را برای یک هموطن مسدود می کنند که مغولان این کار را نکردند. ما همچنین با قفل فرمان یا میله های ویژه به زندگی آمدیم. واقعاً ، در کجای دنیا چوب چوبی برش خورده ، خطرناکتر از اسلحه است که در خیابانها و چهارراه ها فروخته می شود؟
و هک سی دی ، یعنی سرقت و سرقت سایبری ، در معابر ارزان و به وفور ارائه می شود و انواع چاقو و چاقو و چاقو شبیه آدامس در پیاده روها ارائه می شود؟ ماندن؛ موضوع تعارف است و بنده ، خدمتگزار و بنده هر روز و ساعت مانند آب نبات رد و بدل می شویم ، اما همین خدمتگزاران و خدمتگزاران حاضر نیستند ماشین خاموش شده را سیلی بزنند و از وسط خیابان عبور کنند. از همه بدتر اینکه ، روی میز یا سفره سفره ، میل به غذا با انواع ادویه جات ترشی جات مصرف می شود ، از مرگ خود ما و زندگی فرزندانمان و نامهای مبارک به ستارگان آسمان ، تا ما را به دلیل انفجار نزدیک تر کند. اضافی.
گرچه شاعر گفت: "با ایجاد این بار ، شما سلام و صلح را به سخنان غلامان خود می فروشید" ، اما ما هنوز به کسی که تا چند لحظه قبل برده و برده بودیم ، توجهی نمی کنیم تا از فاصله خود فاصله بگیریم. از ما او را با توهین یا غیبت و تهمت های دروغین اخراج می کنیم. در جامعه ای که ملاک تمایز دوست از دشمن کلمات و زبان است؛ تشخیص دشوار و خیانت و دروغ رایج است. کسی که اهل شعله ور و قربانی خیرات نیست ، از رشد و کاروان دوستان عقب می ماند.
فرزندان خود را از کودکی به صداقت و رفتار بیاموزید و درمورد دیگران به خصوص نزدیکان خود شایعه نکنید ، زیرا ممکن است همین فرد چند دقیقه یا چند روز بعد وارد خانه ما شود و تعارف و حرفه های معمول آغاز می شود. بذر ریاکاری و ریاکاری از اینجا کاشته می شود. وقتی غذا می خوریم و سر سفره می مانیم ، اصرار ما به معنای عدم تمایل به خوردن میهمان است و چنین رفتارهای نفرت انگیز و آزار دهنده باید به یکباره خاتمه یابد ، و چرا چرا یکباره خانه ما نیست؟
