علل سندرم کانال تارس چیست؟
علل سندرم کانال تارس چیست؟
شایعترین دلایل فشرده سازی عصب تیبیا و ایجاد سندرم کانال تارسال عبارتند از:
تشکیل تومور در نزدیکی عصب تیبیا ، مانند لیپوم ، گانگلیون ، تومورهای استخوان ، ستون فقرات
رگهای واریسی ، تنوسینوویت ، فیبروز دور عصبی
اسکارهای بعد از عمل در این ناحیه
تورم عمومی اندام تحتانی
تغییر شکل پا - انحنای والگوس یا واروس استخوان لکه دار ، کف صاف
تروما - شکستگی مچ پا ، پیچ خوردگی مچ پا.
عواملی که خطر ابتلا به سندرم کانال تارس را افزایش می دهند عبارتند از: دیابت ، آرتروز ، اضافه وزن و سایر موارد.
علائم سندرم کانال تارس چیست؟
بیماران مبتلا به سندرم کانال تارس ممکن است از برخی علائم زیر شکایت داشته باشند:
درد - تیز ، تیراندازی ، سوزش
مور مور
ضعف عضلانی و حرکات محدود انگشت پا
کاهش حساسیت
شکایت ممکن است ناگهانی ظاهر شود یا به تدریج ایجاد شود. این علائم معمولاً در قسمت داخلی مچ پا و / یا پا - پاشنه پا ، قوس ، انگشتان پا و شاید ساق پا احساس می شود. آنها با فشار بیش از حد بر روی پاها ، به عنوان مثال هنگام ایستادن برای مدت طولانی ، پس از فعالیت بدنی ، بدتر می شوند و معمولاً پس از استراحت بهبود می یابند.
در صورت عدم درمان ، این بیماری پیشرفت کرده و می تواند منجر به آسیب دائمی عصب تیبیا شود.
سندرم کانال تارس چگونه تشخیص داده می شود؟
روش هایی که به تشخیص سندرم کانال تارس کمک می کند:
سابقه - بیمار ممکن است تروما ، اضافه بار را گزارش کند. شکایت خود را به طور مفصل توصیف می کند - درد ، سوزن سوزن شدن ، ضعف عضلانی
معاینه فیزیکی - معاینه پا می تواند وجود تغییر شکل را تشخیص دهد. درد در ناحیه کانال تارس درد را تحریک می کند. قدرت و حساسیت عضله بررسی می شود.
الکترومیوگرافی - ضایعه عصب درشت نی ایجاد می شود
معاینه اشعه ایکس - تغییر شکل ، استئوفیت ها ، آسیب های قبلی را می توان یافت
تصویربرداری تشدید مغناطیسی - به حذف سایر دلایل شکایت بیمار کمک می کند.
سندرم کانال تارسال را باید از سایر بیماری های پا مانند ورم کف پا ، متاتارسالژیا مورتون ، تاندونیت آشیل ، پلی نوروپاتی و سایر موارد متمایز کرد.
درمان سندرم کانال تارس چیست؟
درمان سندرم کانال تارس به شدت علائم و علت آن بستگی دارد. به بیماران توصیه می شود استراحت ، بی حرکت ، کمپرس سرد ، اندام آسیب دیده را بلند کنند ، کفی های ارتوپدی بپوشند.
درمان محافظه کارانه شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (ایبوپروفن ، دیکلوفناک) ، مسکن ، تزریق کورتون ، فیزیوتراپی (ورزش ، ماساژ دستی ، سونوگرافی درمانی ، فونوفورز) است.
در برخی موارد ، درمان جراحی مورد نیاز است و انتخاب روش جراحی به علتی که منجر به سندرم کانال تارس می شود بستگی دارد.
